آرام....

ایستاده و آرام
به سمت آینه میخزم 

با اظطراب دلهره آور تعویض چشم ها
وتازه می‌شود دل 

از تماشای دو مروارید درخشان
بر کیسه پاره پوره ی صورتم. 

جهان پر از لبخند و پروانه سفید بود!!!!!!
کدام بود؟ 

این آینده کدام بود که بهترین روزهای عمر را
حرام دیدارش کردم؟

حسین پناهی