صدای سکوت....

از اعماق وجودم...

صدای سکوت....

از اعماق وجودم...

دوران کودکی...

می‌خواهم برگردم به روزهای کودکی..
آن زمان‌ها که پدرتنها قهرمان بود
 

عشــق، تنـــها در آغوش مادرخلاصه میشد
بالاترین نــقطه‌ى زمین، شــانه‌های پـدر بــود...  

 

                                                     

                  

بدتـرین دشمنانم، خواهر و برادرهای خودم بودند
تنــها دردم، زانوهای زخمـی‌ام بودند 


تنـها چیزی که می‌شکست، اسباب‌بـازی‌هایم بـود
و معنای خداحافـظ، تا فردا بود! 

                                                                           حسین پناهی...

نظرات 1 + ارسال نظر
montazer 1391/09/06 ساعت 06:49 ب.ظ http://montazer65.blogsky.com

خیلی زیبا مینویسید...خیلی

ممنون شما لطف دارین...

ولی این شعر از مرحوم استاد پناهی هستش...

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد